دوباره شب شده بود و نبودنت یادم اومد

دوباره تو نیستی و خاطره خاطرم اومد

دوباره اون چشمای تو خوابو گرفته از چشام

دوباره اون تبسمات خنده نذاشته رو لبام

دوباره اون طرز نگات اشکو بهم هدیه کرد

دوباره یاد دستات مرگو برام جلوه کرد

دوباره یادم اومد لحظه ی آخرو خدا

همون وقتی که رفتی و دستت شد از دستم جدا

دوباره من تنها شدم بین تموم آدما

دوباره من رسوا شدم بین تموم عاشقا

دوباره من شعر گفتم و نوشتم از نبودنا

از این همه در به دری،نخواستنا،ندیدنا

 

دوباره من نشستم کنار عکس ماهت

تموم اشکای من،فدای یک نگاهت

دوباره نامه هاتو از اول از بر میکنم

خودم نمیدونم چطور بی تو این جا سر میکنم

دوباره من خسته شدم،بغض میکنم،اشک میریزم

میگم کاشکی بیای و زنده بمونم عزیزم

 

دوباره اینجا تنها،حرف میزنم با گل ها

میگم کجایی گلم رفتی کجای دنیا؟؟؟

 

دوباره موج غم ها زد به خشکی دلم

دوباره طوفان درد نشست کنج ساحلم

 

دوباره باز دلم کرد واسه دیدنت بهونه

حتی نذاشتی برام یه خبر، یه نشونه

 

دوباره باز تنهایی میشینم زیر بارون

من خواستمت چه راحت رهام کردی چه آسون

 

دوباره باز ستاره پرسید ازم چه خبر...؟

گفتم دیگه نمیاد،دعام نداره اثر

 

دوباره باز بنفشه لب به نصیحت گشود

اما چه فایده دلم با حرفای گل نبود

 

دوباره باز قاصدک اومد گفتم کجا بود

گفت ندیدمش اما... شاید پیش خدا بود

 

دوباره گفتم بگرد شاید که پیدا بشه

گفت که ببین دختره،اون دنبال یارشه

 

دوباره من خندیدم بین هزار و یک درد

 

 

تموم شد قصه ی ما، قصه ی یک زن و مرد....!

 

 

 

 

جلسه محاكمه عشق بود، عقل قاضی، و عشق محكوم....

 

به دلیل تبعید به دورترین نقطه مغز یعنی فراموشی ،

 

قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی همه اعضا

 

با او مخالف بودندقلب شروع كرد به طرفداری از عشق

 

آهای چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی دیدن

چهره زیبایش را داشتی؟
 

ای گوش مگر تو نبودی كه در آرزوی شنیدن

صدایش بودی ؟
 

وشما پاها كه همیشه مشتاق رفتن به سویش

بودید حالا چرا اینچنین با او مخالفید ؟
 

همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض

جلسه را ترك كردند،تنها عقل و قلب در جلسه

ماندند عقل گفت:
 

دیدی قلب همه از عشق بی زارند ، ولی متحیرم

با وجودی كه عشق بیشتر از همه تورا آزرده چرا

هنوز از او حمایت میكنی !؟

قلب نالید و گفت:
 

من بی وجود عشق دیگر نخواهم بود و تنها تكه

گوشتی هستم كه هر ثانیه كار ثانیه قبل را تكرار

میكند و فقط با عشق میتوانم یك قلبی

واقعی باشم...

 

الوسلام منزل خداست؟

این منم مزاحمی که آشناست.

هزار دفعه این شماره را دلم گرفته است

ولی هنوز پشت خط در انتظار یک صداست.

شما که گفته اید پاشخ سلام واجب است

به ما که رسید .حساب بنده ها یتان جداست

الو دوباره قطع و وصل تلفنم شروع شد.

خرابی از دل من است یا که عیب سیم هاست؟

چرا صدایتان نمی رسد کمی بلند تر صدای من چطور؟

خوب و صاف و واضح و رساست ؟

اگر اجازه می دهی برایت درد دل کنم.

شنیده ام که گریه بر تمام درد ها شفاست

دل مرا بخوان به سوی خود تا که سبک شوم

پناهگاه این دل شکسته خانه ی شماست

الو مرا ببخش . باز هم مزاحمت شدم

دوباره زنگ میزنم.

 

دوباره ... تا خدا خداست.

 

 

 

 

 

 به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید، ارباب...

 

نخند!

 

به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری...

 

نخند!

 

به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چندثانیه ی کوتاه معطلت کند...

 

نخند!

 

به دبیری که دست و عینکش گچی است و یقه ی پیراهنش جمع شده...

 

نخند!

 

…به دستان پدرت،

 

به جاروکردن مادرت،

 

به همسایه ای که هرصبح نان سنگک می گیرد،

 

به راننده ی چاق اتوبوس ،

 

به رفتگری که درگرمای تیرماه کلاه پشمی به سردارد،

 

به راننده ی آژانسی که چرت می زند،

 

به پلیسی که سرچهارراه باکلاه صورتش رابادمی زند،

 

به مجری نیمه شب رادیو،

 

به مردی که روی چهارپایه می رود تا شماره ی کنتور برقتان را بنویسد،

 

به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته ودرکوچه ها جارمی زند،

 

به بازاریابی که نمونه اجناسش را روی میزت می ریزد،

 

به پارگی ریزجوراب کسی در مجلسی،

 

به پشت و رو بودن چادر پیرزنی درخیابان،

 

به پسری که ته صف نانوایی ایستاده،

 

به مردی که درخیابانی شلوغ ماشینش پنچرشده،

 

به مسافری که سوارتاکسی می شود و بلند سلام می گوید،

 

به فروشنده ای که به جای پول خرد به تو آدامس می دهد،

 

به زنی که باکیفی بردوش به دستی نان دارد و به دستی چندکیسه میوه وسبزی،

 

به هول شدن همکلاسی ات پای تخته،

 

به مردی که در بانک از تو می خواهد برایش برگه ای پرکنی،

 

به اشتباه لفظی بازیگرنمایشی

 

….نخند،نخند

 

 که دنیا ارزشش راندارد که تو به خردترین رفتارهای نابجای آدمها بخندی!!

 

که هرگز نمیدانی چه دنیای بزرگ و پردردسری دارند!!!

 

آدمهایی که هرکدام برای خود وخانواده ای همه چیز و همه کسند!

 

آدمهایی که به خاطر روزیشان تقلا می کنند،

 

بارمی برند،

 

بی خوابی می کشند،

 

کهنه می پوشند،

 

جار می زنند

 

سرما و گرما می کشند،

 

وگاهی خجالت هم می کشند،…….خیلی ساده...

 

 ﺁﻏـــــــﻮﺵ ﮐﺴـــﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺑﺩار ؛
 کـﻪ ﺑـــﻮﯼ "ﺑـــــﯽ ﮐﺴـــﯽ" ﺑﺪﻫﺪ ،
ﻧــﻪ ﺑــــﻮﯼ
"ﻫــــﺮﮐﺴـــﯽ"

 پروردگارا!

 

 

 

شراب خواستم…

گفت : ” ممنوع است ”

آغوش خواستم…

گفت : ” ممنوع است ”

بوسه خواستم…

گفت : ” ممنوع است ”

نگاه خواستم…

گفت: “ ممنوع است ”

نفس خواستم…

گفت : ” ممنوع است “

… حالا از پس آن همه سال دیکتاتوری عاشقانه ،

با یک بطری پر از گلاب ،

آمده بر سر خاکم و به آغوش می کشد

با هر چه بوسه ،

سنگ سرد مزارم را

و …

نظرات شما عزیزان: