پر می زنم در آسمان چشم های روشن تو 

زندانی ام در راه راه آبی پیراهن تو 

در زندگی شکل محالی از خطا بودم چه شد که - 
لغزید انگشت ظریفم بین مو و گردن تو 

رد شد نسیم شرجی خرداد گرم آرزوهام 
از انزوای سوز ِ سنگین ِ سکوت ِ بهمن تو 

شاعر نبودی و تمام شعرها زیر سر توست 
شاعر شدن هایم تماشایی شده در دامن تو 

باید برویانم میان صخره های حس بکرم 
مجموعه ی گل واژه هایی تازه از آویشن تو

در من بپیچ و راه های رفته را برگرد در من 
تا زندگی می بخشد اینجا هر نفس بوئیدن تو

امشب مسافر می شوی و آسمان می بارد آرام 
از قلهک چشمان من تا آخر راه آهن تو