زيباترين واژه بر لبان آدمي واژه "مادر" است. زيباترين خطاب "مادر جان" است. "مادر" واژه ايست سرشار از اميد و عشق. واژه اي شيرين و مهربان که از ژرفاي جان بر مي آيد.



تقديم به مادر که سرودن از عشق بدون او هدر دادن واژه است و بس.

براي آنكه هيچ وقت ذره اي از خوبي هايش را سپاس نتوانم گفت:
اين روزها، روز توست. اما اي كاش مي دانستيم كه هر روز،روز توست.
از تو نوشتن، قلمي توانا و هنري بيتا را طلب مي كند كه مرا توان آن نيست. تو بزرگتر از آني كه قلم شكسته چون مني ياراي صعود به بارگاه آسماني ات را داشته باشد و فخر خاكساري درگاهت و رفيع تر از آني كه بتوانم از لذت اغوايش دل بكنم مادر.
چه كنم كه بيان حق شناسي سزاوارانه ات را ندارم.انديشه قاصرم و قلم الكنم ناتوانتر از آني است كه بتواند فرشته اي چون تو را بستايد يا به اداي تكليف چشمه اي از درياي والا مقامت را بشايد مادر.
چه كنم كه توشه اي بيش از اين در چنته ندارم پس سخاوتمندانه همين دلواژه هاي نارسم را بپذير و هماي سعادت ستايشت را بر شانه هاي لرزانم بنشان مادر.
گفتن از كسي كه مدار روح اتگيزترين گل واژه ها در زيبا ترين نوشته ها ،شعرها،قصه ها، سرودها و سخن وري و همه هنرهاي عالم بر محور خورشيد است چه سخت مي بايد.
به راستي چگونه مي توان از عالم آدم سخن گفت اما از سمبل همه ي زيباي هايش يعني تو روي برتافت مادر.
چگونه بدون الهه هستي بخش وجود تو بايد دل باخت و دلدار بود، ائين مهروزي آموخت و رسم پاكبازي فرا گرفت؟ گونه رفيق توفيق شد و صبوري پيشه كرد و ارج شرف را ميزان زد؟ زنگار روح و جسم را شست و راز روح پرنياني آدمي را بر شاخسار گلستان خلقت دريافت؟
تنها نه به خاطر بهشتي كه به زير پاي توست. نه به خاطر نسلي كه زاده ي توست. نه به خاطر لالايي هاي دلنوازت. نه به خاطر سرشت مهرآگيني و عشق ورزيت.. نه به خاطر قلب پاكبازت و زيبايي نازكي خيالت و يا تردي روح دلنوازت. نه به خاطر خونواره ي چشمان اشكبارت. نه به خاطر ... تو را مي ستايم، بلكه مغرورانه منتت را مي كشم. دوسستت دارم و بر تو مي بالم مادر.
مي خواهم بداني كه بهار آرزوهايم به كرم ميزباني كريم تو گل افشاني مي شود و رزق و روزي ام از بركت دعاي خلوت تو رونق مي گيرد و خزان روياهايم تنها به جفاي غفلت از تو فرا مي رسد مادر.
كاش مي توانستم به خون خود قطره قطره بگريم تا سرسپردگي هم را به خود باور كني و سبزي همه عمرم را فداي يك تار موي سپيدت كنم مادر.
كاش نقاب سينه ام را مي شكافتي و به قلبم كه از خون دل توست، مي رسيدي و در واقعيت كوچك من ، حقيقت بزرگ خود را مي يافتي مادر.
كاش عمود كمرم مي شكست تا عصاي كج شمشاد قامت خميده ات باشم مادر.
و اي كاش............ ......... ...

اميدوارم همه مادرهاي دنيا سالم و شاد باشند و همه ي
مادرهاي رفته جنت مكان و خلد آشيان.- ما خلیفه ی خداییم، مثل خدا باشیم، قابل دسترس در همه جا و همه گاه.

- آنکه خدا را از زندگیش سانسور کند همیشه دچار خود سانسوری خواهد بود.

- خدا از آن کس که روزهایش بیهوده می گذرد، نمی گذرد.

- بیهوده گفته اند تنها «صداست» که می ماند، تنها «خداست» که می ماند.

- روزی که خدا همه چیز را قسمت کرد، خود را به خوبان بخشید.

- برای اثبات کوری کافیست که انسان چشم های نگران خدا را نبیند.

- شکسته های دلت را به بازار خدا ببر، خدا، خود بهای شکسته دلان است.

- به چشم های خود دروغ نگوییم، خدا دیدنی است.

- چشم هایی که خدا را نبینند، دو گودال مخوفند که بر صورت انسان دهن باز کرده اند.

- امروز از دیروز به مرگ نزدیک تریم به خدا چطور؟

-اگر از خدا بپرسید کیستی؟ در جواب «ما» را معرفی خواهد کرد! ما بهترین معرف خداییم، آیا اگر از ما بپرسند کیستی؟ خدا را معرفی خواهیم کرد؟

- وقتی خدا هست هیچ دلیلی برای ناامیدی نیست.

- آسمان، چشم آبی خداست، نگران همیشه ی من و تو.

- خداوند سند آسمان را به نام کسانی که در زمین خانه ندارند امضا کرده است.

- خدایا پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گرساز تا فریب زرق و برق عالم خاکی مرا از یاد تو دور نکند.

  ************************

                                کفاره گناهان بزرگ

         به فریاد مظلوم رسیدن و غمگین را آسایش بخشیدن است.

                     ************************

                         آنسوی ناآرامی ها خدایی هست

                   که داشتنش، جبران همهء ناکامی هاست.

                     ************************

 که از نشان دادن خورشیدش در هر  روز صبح، هرگز خسته نمی شود.

                     ************************

                                 آنگاه که تنها شدی

         و در جستجوی تکیه گاه مطمئن بر امدی، بر ما توکل نما

                                     (سوره نمل).

                     ***************    خداوند، دوست داشتنش را،

         بهشتش را، عشقش را، به بهانه ای می دهد، نه به بهاء.

خداوندا به من بیاموز:

                    دوست بدارم کسانی را، که دوستم ندارند

                   عشق بورزم به کسانی، که عاشقم نیستند

                محبت کنم به کسانی، که محبتی در حقم نکردند

                   بگریم با کسانی، که هرگز غمم را نخوردند

    و بخندم با کسانی، که هرگز شادیهایشان را با من قسمت نکردند.

                 که نمی توانم تغییر دهم، شهامتی تا تغییر دهم

         آنچه را که می توانم، و دانشی که تفاوت آن دو را دریابم.

                     ************************

                  بیاییم در هر سپده دم که برمی خیزیم و بالهای

      قلبمان را می گشاییم، سپاس گوییم خداوندی که یک روز دیگر

                  از حیات عشق را، به ما ارزانی داشته است.

           ای انسان، چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت

                                 مغرور کرده است؟

                       ثروت بیکرانت؟ دولت بی پایانت؟

         زندگی جاویدت؟ قدرت لایزالت؟ به کدامین هنرت می بالی؟

                     ************************

               خداوند راز خوشبختی را در قلب انسان جای داد

      تا به راحتی به آن دست یابد اما افسوس که انسان به آخرین

                        جایی که رجعت می کند قلبش است.

         و فرصتی تپنده است در فاصله میلاد و مرگ تا معجزه را

                            امکان عشوه بر دوام ماند.

                     ************************

              خداوندا من در کلبه حقیرانه خود چیزی دارم که تو

          در عرش کبریایی ات نداری، من چون تویی را دارم و تو،

                                 چون خودی را نداری.

                     ************************

              به قدرت بی کرانت مرا یاری ده تا به دست اورم

         آنچه را که نمی توانم فراموش کنم، و فرامش کنم آنچه را

                          که نمی توانم به دست آورم.

                     ************************

                                        ای انسان:

                    چه بسیار بلاها که به واسطهء محبتم

           از تو دور کردم و تو ندانسته، به دشنمی ام برخاستی.

                     ************************

        از خواب گران زندگی دنیا، به تازیانهء مرگ بیدار می شویم.

                     ************************

                هرگاه خداوند تو را به لبهء پرتگاه هدایت کرد

        به او اعتماد کن، چون یا تو را از پشت می گیرد، یا به تو،

                              پرواز کردن را می آموزد.

                     ************************

                     ************************

                                رایحهء مهر الهی،

     همیشه به انسان نمی رسد، بکوشیم از مسیر آن، فاصله نگیریم.

براي عشق تمنا كن ولي خار نشو.

براي عشق قبول كن ولي غرورت را از دست نده.

براي عشق گريه كن ولي به كسي نگو.

براي عشق مثل شمع بسوز ولي نگذار پروانه ببينه.

براي عشق پيمان ببند ولي پيمان نشكن.

براي عشق جون خودتو بده ولي جون كسي رو نگير.

براي عشق وصال كن ولي فرار نكن.

براي عشق زندگي كن ولي عاشقانه زندگي كن.

براي عشق بمير ولي كسي رو نكش.

براي عشق خودت باش ولي خوب باش.